Christine, mama van Steven en Sylvie
In de aanloop naar de officiële presentatie van het boek hebben een aantal ouders een video gemaakt. Om zichzelf en hun overleden kind (in het geval van Christine: kinderen) voor te stellen.
Als je het boek koopt, kan je via de code in het boek kijken naar een interview met Christine (en met de andere ouders).
In elk boek plakt een sticker met een code. Met die code vraag je via de homepagina twee gebruikersnamen aan om in te loggen op dit platform.
Je koopt dus veel meer dan een boek. En je steunt ook nog eens het goede doel (vzw. Prinses Harte).
Ook in het boek stellen de ouders zich voor. Een fragment:
Mijn eerste liefde ontmoette ik op mijn zestiende. Dit jaar vieren we ons dertig jaar huwelijk. Toen Guy en ik na twee jaar doktersbezoeken, onderzoeken en voortschrijdende hulp van de wetenschap zwanger werden, voelde ik me meteen rijk en ‘gezegend’. Niet zozeer een godsvruchtige zegening, maar mijn diepste wens zou in vervulling gaan.
Toen ik zestien weken zwanger was, kreeg ik een zeer ernstige bloeding. Bijna vier maanden platte rust in het ziekenhuis zouden het gevolg zijn. Toen leerde ik Steven dag bij dag kennen, mijn ongeboren kind dat ik regelmatig op echobeelden bewegend en op zijn duimpje zuigend zag verschijnen.
Zijn naam was al gekozen toen er van zwangerschap nog geen sprake was. Ik wist al zo lang dat als er kindje kwam, dit ‘Steven’ zou zijn. Uren heb ik met hem gepraat. Ik weende, vroeg hem bij me te blijven en te groeien, zodat ik hem in mijn armen zou mogen houden na die lange negen maanden.
Het woord ‘connectie’ zou kunnen passen en tegelijk is het onvoldoende voor wat het was. Voor een communicatie ben je minstens met een partner en hij was toen al mijn partner. Ik praatte of liet mijn gedachten uitgaan naar hem terwijl ik over mijn buik streelde.
Twee jaar na de geboorte van Steven wordt mijn tweede zoon geboren. Vincent. Ik heb nu een echt gezin. Ik geniet van die stille baby, die houdt van kijken en luisteren en proberen en die ontzettend snel taal leert. Ik speel en praat, hij praat en speelt. Al erg jong ontdekt hij het lezen. In zijn kinderzitje achterin de auto zie ik twee kleine handjes het Jommekesboek vasthouden. Wandelend leest hij de borden op de straat. Hij is een spons voor wat hij hoort, ziet en leest.
Toen Vincent negen maanden was, geeft de natuur me een onwaarschijnlijk geschenk. Tegen alle regels van de wetenschap in ben ik terug zwanger. Twee prachtige mooie dochtertjes hou ik in mijn armen. Twee kleine hoofdjes dicht bij elkaar. Ze spelen met elkaars handjes. Helene weent als Sylvie begint te wenen en andersom. Ze laden de kasten uit en de jongens spelen met hun Teletubbies. Ze kruipen steevast samen in bed en zitten samen in bad eindeloos te tateren. Ze dansen in de living, tuimelen op de trampoline, synchroon en elkaar leidend zoals enkel een tweeling synchroon kan zijn. Eén en één is twee en ook één.
Op vier jaar tijd werd ik mama van vier kinderen. Ik ben compleet. Dit is de rijkdom die in het diepst van mijn hart zat en zit. Ze werd werkelijkheid…
Heeft dit een gevoelige snaar geraakt?
Voel je vrij om je gevoelens te verwoorden en ze op te sturen naar nils@uitgeverij-charlotte.be. We kijken uit naar reacties van mensen zoals jij. We gaan er zeer discreet mee om. Je krijgt gegarandeerd een mailtje terug.